cüzel bir gündü..

Bugün nehir; ben mutfakda çorba yaparken yanıma geldi. "Annecim baksana dışarıya ne kadar da cüzel değil mi, biraz parka gitmeye ne dersin hem dondurma da yeriz :) dedi. Evet aynen bu cümlelerle söyledi bilmiş kızım. Bir an gerçektende düşündüm hava ne kadar yumuşak ve güneşliydi ve ben işe güce dalmış neredeyse bu güzel günü kaçıracaktım. Hemen tamam annecim hadi hazırlan gidiyoruz ! ama dondurma yiyemeyiz dışarda dedim. Dışarda yiyemeyiz dedim çünkü; çok canı istediği zamanlar evde dondurma yiyebiliyor, ama dışarda hava soğuk olduğu zamanlar yiyemiyor. Sonra parka gittik tabi giderken kovamızı küreğimizi ve diğer aparatlarımızıda götürdük. Nehir' le saatlerce kum havuzunda oynadık kumdan kaleler yaptık, kalelere bayrak diktik, sonra nehir her zaman ki gibi kumları kafasına döktü falan :) Sonra yorgun argın eve döndüğümüzde asansöre binmek üzereyken; "nehir merdivenleri yürüyerek çıkalım mı dedim, hemen tamam dedi bizim ki.. Neyse başladık merdivenleri tırmanmaya, yorulduğu zaman hemen asansöre bineriz diye düşünürken ben; küçük hanım 8 katı hiç şikayet etmeden büyük bir hızla çıkıverdi. Akşam babasına her zaman kollarındaki gücü gösteren kızım; bacaklarını gösterip "baaak baba ne kadar güçlü bacaklarım var" dedi :)














bu resim daha önce çekilmişti.