canım&cadım..:)

Yorulmuyor, susmuyor, dinlenmiyor, dinlemiyor... evet evet benim kızım hiç mola vermiyo hani duracell reklamlarında bütün ayıcıkların bi yerde pili bitiyor bi tek süper pilli ayı yoluna devam ediyo ya hah! işte benim kızda o reklamlardaki pilden var işte:) Aman allah sağlık sıhhat versin yeter ki; varsın tepinsin, varsın yorulmasın napalım:) Bu sıralar bi de küçük hanımda bi inat bi inat şaşarsınız. Sevgili diyor ki: aynı anası şu inada bak:) ben de diyorum ki: aynı babası şu inada bak!
valla hangimize çekmiş bilmem ama bu kız gerçekten inat:) Neyse asıl beni dumura uğratan olay geçenlerde küçük cadıyla aramızda yaşandı. Benden istediği, olamıyacak bişeye "hayır" cevabını aldıktan sonra,önce yalandan bağırarak ağlamaya, ben; nehir lütfen benimle ağlayarak konuşursan seninle anlaşamayız dedikten sonra,inanılmaz üzgün bi şekilde omuzlarını önüne düşürüp sessiz sessiz ağlamaya,sonrada "ama ben çok üşgünüm" demeye başladı. Bildiği bütün numaraları deneyip ağlayarak odasına giderken, annecim biraz sakinleş sonra konuşalım dedim. Tamam dedi ve odasına gitti, biraz sonra odanın kapısını kapattı. Üstünden bi süre geçtikten ve ses azaldıktan sonra odasına gidip kapısını çaldım,gelebilirmiyim annecim dedim. "hayır gelemessin biraz yalnız kalmak istiyorum" dedi ?!!?
Anaaaa!!! içimden ne güzel ne güzel tabi sen de bi bireysin annecim, seninde bu tür isteklerin olmalı tabi ki anlıyorum kem küm derken, bi yandanda nasıl yaaaa,höööst ne oluyo, ne diyon annem seeeen, bu yaşta beni kapı dışarımı ediyon kibarca, gibi benzer cümleler kafamda fır fır dönmeye başladı. Sonra aklıma,ergenlik çağına henüz girmekte olan çocuklarıyla yaşadıklarını bloglarında zaman zaman bizimle paylaşan arkadaşlarımın yazdıkları geldi...
Evet belki endişelenmek için henüz erken ama biliyorum ki önümüzde çok keyifli çok zahmetli çok zor ve bi o kadar da önemli bi süreç var, bu sadece bi başlangıç. Anladım...